Aranżacja ogrodu to wyzwanie nie mniejsze od remontu mieszkania. Ładnie wyglądający ogród wymaga odrobiny umiejętności planowania i dość dużej wyobraźni! Na szczęście rośliny ogrodowe same w sobie są na tyle piękne, że doskonale przyćmią wszelkie niedociągnięcia aranżacyjne. Jedną z roślin wartych uwagi jest właśnie tawuła: bogato kwitnący krzew. Dowiedz się, jak wygląda uprawa i pielęgnacja tej rośliny!
Tawuła: odmiany i pochodzenie
Tawuła to krzew, który pięknie zdobią gęsto usiane kwiaty. Roślina ta posiada ponad sto odmian, z czego wiele z nich jest popularne w ogrodach w całej Polsce i nie tylko. Ze względu na dobre właściwości adaptacyjne i odporność na mróz, tawuła bardzo często spotykana jest także na terenach własności miejskiej. To stosunkowo niewielki krzew, ale bardzo przyjemny dla oka. Uprawa oraz dokładny wygląd tej rośliny zależny jest od odmiany, dlatego przejdziemy do opisów najpopularniejszych odmian tawuły w Polsce.
- Tawuła wczesna (Spiraea arguta): To jeden z tych rodzajów krzewu, który niestety jest mało odporny na mróz. Mimo tego tawuła wczesna jest spotykana w ogrodach, chociaż nie tak często jak inne odmiany. Krzew sięgający maksymalnie 2 m gęsto zdobią drobne, białe kwiatki. Wygląda to dość charakterystycznie, ponieważ kwiaty rosną w skupiskach mierzących około 30 cm. Swoją nazwę tawuła wczesna zawdzięcza porze kwitnienia. Kwiaty na tej roślinie pojawiają się już w kwietniu, a najmocniej kwitną na przełomie kwietnia i maja.
- Tawuła Van Houtte’a (Spiraea vanhouttei): Nazwa może nie brzmieć znajomo, oczywiście dla tych, którzy nie zajmują się ogrodnictwem na co dzień. Miłośnicy kwiatów wiedzą, że pod obco brzmiącą nazwą kryje się dobrze wszystkim znany krzew. Tawuła Van Houtte’a sięga 2,5 m wysokości, co może przywodzić na myśl młode drzewo, które obrastają białe pąki kwiatów, które wraz z biegiem wiosny zmienią się w owoce znane nam jako dzikie śliwki. To w rzeczywistości jednak tawuła, bardzo romantyczna ozdoba parków miejskich. Bardzo często spotykana we wszystkich miastach kraju. Kwiaty przypominają te, które ma tawuła wczesna, ponieważ tawuła van houtte’a także jest wczesną odmianą. Kwitnie od maja do czerwca. Krzew ten upodobały sobie parki miejskie i ulice ze względu na dużą odporność, jaką mają te małe drzewa. Odporne na mróz mogą rosną zarówno w słońcu, jak i miejscu bez stałego dostępu do promieni słonecznych. Co ciekawe, od wpływem naturalnego światła liście Spiraea vanhouttei przebarwiają się na żółto. Na to potrzeba jednak odrobiny czasu i stałego dostępu do słońca. Efekt jest godny uwagi.
- Tawuła billarda (Spiraea billardii): Ta roślina jest z kolei dość nietypową odmianą, ze względu na swoją wytrzymałość, która idzie w parze z urodą. Krzewiaste drzewa sięgają 2 m i niestraszne im są mrozy, susze ani zanieczyszczone powietrze. Co więcej, z powodzeniem zakwitną w ogrodzie o mało żyznej ziemi. Służą często do przywracania wartości glebie, dzięki temu, że rosną szybko i można sadzić je w dużych grupach. Z łatwością również samodzielnie się rozmnażają. Kwiaty tej odmiany tawuły mają bardzo intensywnie różowe kwiaty, wręcz purpurowe. Czas ich kwitnienia rozpoczyna się od środka lata i kończy wraz z jesienią.
- Tawuła biała (Spiraea alba): Uznawana przez wielu za uroczy chwast o wspaniałym wyglądzie. Dlaczego chwast? Wszystko przez to, że dziko rośnie na łąkach. Tę odmianę tawuły najczęściej spotyka się w przaśnych ogrodach. Cechą charakterystyczną tawuły białej jest jej sposób kwitnienia. Białe, drobne kwiatki znajdują się na szczycie strzelistych, dość wysokich łodyg. Bardzo odcinają się na tle ciemnozielonych liści, co prezentuje się naprawdę ładnie. Podobnie jak odmiana Spiraea billardii, również Spiraea alba jest bardzo wytrzymała na niesprzyjające warunki. W odróżnieniu jednak od swojej siostrzanej odmiany, tawuła biała nie potrzebuje żadnej pielęgnacji. Ten rodzaj tawuły bardzo często spotkać można w miejscach zniszczonych lub bardzo zanieczyszczonych przez fabryki, czy inną działalność przemysłową.
- Tawuła japońska (goldmound Spiraea japonica): Tawuła japońska także posiada kilka odmian, które różnią się między sobą. Godną uwagi odmianą tawuły jest, między innymi, goldmound. To gęsty krzew, ale znacznie niższy od wyżej wymienionych. Maksymalna wysokość tej rośliny sięga 50 cm. Krzew wyróżnia się żółtymi liśćmi, które zielenieją z czasem. Odmiana ta szczególnie upodobana jest przez posiadaczy ogrodów, ponieważ ten rodzaj tawuły prezentuje się szczególnie pięknie. Tawuła goldmound ma jednak spore wymagania: żyzna ziemia, do tego odpowiednio nawilżona. Plusem jest to, że Spiraea goldmound może rosnąć w ogrodzie zarówno w miejscach mocno nasłonecznionych, jak i półcienistych. Odpowiednio pielęgnowana tawuła rozkwitnie purpuroworóżowymi kwiatami.
- Tawuła nippońska (Spiraea snowmound): Ten krzew ozdobny osiąga wysokość niewiele ponad metr. Z kolei efektownie rozrasta się na boki, osiągając wymiary do 3 m szerokości. Odmiana szczególnie polecana na ozdobne rabaty. Pędy mają kolor czerwony, a białe kwiaty gęsto kwitną na całej powierzchni rośliny. To tawuła mrozoodporna, niewymagająca i bardzo ozdobna. Najobficiej kwitnie w okresie letnim, kończąc swoje bujne kwitnienie wczesną jesienią.
- Tawuła gęstokwiatowa (Spiraea desiflora): Krzew tej odmiany to tawuła rosnąca wolno. Zanim uraczy nas swoim pięknem, potrzeba odrobiny cierpliwości. W zamian za to otrzymamy bardzo piękną roślinę, która będzie wyglądała doskonale zarówno wiosną, jak i jesienią. To właściwie uniwersalna odmiana, która prezentuje się imponująco w dowolnej formie: rabatach lub żywopłocie. Tawuła gęstokwiatowa ma bardzo małe wymagania jeśli chodzi o glebę i otoczenie. Zniesie zanieczyszczone powietrze, mróz i rzadkie podlewanie. Sprawdzi się nawet w ogrodach najbardziej zapominalskich osób. Tawuła tej odmiany kwitnie białoróżowymi kwiatami, które pojawiają się na szczytach zeszłorocznych pędów. Mają one zaledwie 2 mm średnicy. Rosną naprawdę gęsto i niesamowicie cieszą oczy. Zielone liście wraz z końcem sezonu letniego, zmieniają się w żółte, równie piękne wersje.
- Tawuła japońska (Spiraea japonica golden princess): Tawuła tego rodzaju ma bardzo ozdobne liście, zakończone ostrym kształtem. Różowe kwiaty stanowią kolejny przyciągający wzrok element. Dorasta do wysokości 50 cm, a jej liście są niemal ciągle żółte. To kolejna odmiana tawuły, która rośnie wolno i najpiękniej prezentuje się właśnie latem. Doskonale poradzi sobie zarówno na słońcu, jak i w cieniu. Tawuła ta jest odporna także na mrozy. Wymaga umiarkowanej wilgotności.
- Tawuła szara (Spiraea cirenea): Tawuła tego rodzaju osiąga pędy do 2 m, a jej łodygi są długie i zwisają ozdobnie ku ziemi. Jak każda tawuła, również ten krzew ozdobny jest gęsto usiany białymi kwiatami. Odmiana ta charakteryzuje się drobnymi, zielonymi listkami, które na jesień przybierają złotożółty kolor. Zmiana kolor wraz z nadejściem kolejnego sezonu jest w przypadku tej rodziny krzewów bardzo typowa. Tawuła szara nie ma wielkich wymagań i także jest ozdobnym krzewem odpornym na mrozy. Nie ma dużych wymagań również, jeśli chodzi o glebę. Wystarczy przepuszczalna ziemia i słoneczne miejsce. Dodatkową zaletą tawuły szarej jest odporność na choroby i szkodniki. Spiraea w ogóle, bez względu na odmianę, jest jednym z bardziej odpornych gatunków, także jeśli chodzi o zagrożenia ze strony szkodników i chorób.
Chociaż opisane wyżej odmiany Spiraea stanowią dość dużą grupę, to wciąż nie są to wszystkie rodzaje, jakie można spotkać! Tawuła jest na tyle interesującą rośliną, że warto zapoznać się bliżej ze wszystkimi jej odmianami.
Tawuła cięcie, uprawa i pielęgnacja
Uprawa i pielęgnacja tawuły zależy ściśle od odmiany. Z racji tego, że spiraea doskonale prezentuje się jako żywopłot, rabata lub mniejsza wersja drzewa, chętnie wybieramy ją jako ozdobę. Poniżej kilka praktycznych porad dotyczących pielęgnacji tawuły.
Jak napisaliśmy wcześniej, warto wybierać w ogrodzie miejsca nasłonecznione, gdyż tam tawuła będzie czuła się najlepiej. Zdecydowanie lepiej jest rozpocząć uprawę rośliny od sadzonek, nie od nasion. W ten sposób powstają zdrowsze i piękniejsze tawuły, a także mamy większe szanse na powodzenie naszej uprawy. Jeśli Twoja przyszła tawuła jest mrozoodporna, możesz posadzić ją jesienią albo już wczesną wiosną. Mniej odporne odmiany sadzi się wyłącznie wiosną. W początkowym okresie pielęgnacji, na długo zanim nasze tawuły zaczną przypominać kwitnące róże, trzeba je dość obficie i regularnie podlewać. Chociaż z powodzeniem przyjmą się na każdej przeciętnej glebie, nie zaszkodzi jeśli, od czasu do czasu, skorzystasz z naturalnego nawozu. Im tawuła jest starsza, tym bardziej odporna i nie wymaga już tak częstego podlewania i pielęgnacji. O podlewaniu należy pamiętać w czasie upałów. Spiraea wymaga też porządnego odchwaszczania. Chwasty nie sprzyjają życiu żadnej rośliny!
Kolejną istotną kwestią jest cięcie tawuły. Wspomaga ono wzrost tawuły i sprawia, że nasza tawuła zyskuje piękny kształt. W zależności od odmiany, spiraea jest przycinana trochę inaczej. Tawuła późna przycinana powinna być wczesną wiosną, zanim rozpocznie rozkwitanie. Z kolei tawuły kwitnące wcześnie powinny być przycinane, kiedy już zakwitną. Charakterystyczne przycinanie jest konieczne w przypadku tej tawuły, która przeznaczona jest do tworzenia żywopłotu. W przeciwnym razie zwykle nie jest to konieczne, poza usuwaniem starych kwiatów i pędów, ponieważ tawuła ma z reguły bardzo ładny kształt. Jak możesz zauważyć, uprawa tawuły nie należy do skomplikowanych. Efekty będą za to zachwycające.
Na koniec warto powiedzieć kilka słów na temat rozmnażania tawuły. Kwitnące krzewy można rozmnożyć na dwa sposoby:
- Za pomocą półzdrewniałych sadzonek. Co to oznacza? W okresie spoczynku rośliny, a zatem w czasie od stycznia do końca marca, pobieramy czysty, bezlistny i na pół zdrewniały pęd z zalążkami pąków. Półzdrewniały pęd od zdrewniałego różni się tym, że ten pierwszy jest wciąż giętki. Oba mają jednak brązowy kolor. Grubość pędów powinna wynosić około 1 cm. Sadzonki trzeba ułożyć w skrzyni i przykryć je wilgotną ziemią, zapewniając odpowiednią temperaturę. Tak przygotowane muszą doczekać wiosny. Optymalna temperatura wynosi od 0 do 4 stopni. Co jakiś czas konieczne jest sprawdzanie wilgotności w skrzynkach. Sadzonki bardzo łatwo jest przesuszyć, a to sprawi, że nie ukorzenią się. Zdrowe sadzonki możemy umieścić w ziemi na wiosnę, korzystając z preparatów przyspieszających ukorzenianie, dla lepszego efektu. Sadzonki muszą być pozyskiwane z tawuły jednorocznej.
- Za pomocą odrostów korzeniowych. To sposób uznawany za prostszy jednak możliwy tylko wtedy, jeśli tawuła taki odrost ma. Mają one postać młodych pędów, które rosną obok dojrzałej tawuły. Taki młody pęd należy odciąć tuż przy korzeniu i posadzić do gruntu lub doniczki.
Tawuła to w praktyce chyba jeden z najbardziej znanych krzewów również tym, którzy na co dzień nie mają do czynienia z ogrodnictwem. Wszystkich cieszy widok bogato zdobionych subtelną bielą krzewów. Odmiany tawuły są tak liczne, że ciężko zdecydować się, która jest tą najlepszą. Jednak, czy piękno kwiatów można wartościować? Można zaryzykować twierdzenie, że wszystkie rośliny są piękne i korzystne dla nas. Jeśli dotychczas nie znałeś tawuły, najwyższy czas by znalazła się w Twoim ogrodzie! Wszystkie potrzebne informacje przecież już znasz.
Informujemy, że strona korzysta z plików cookies. Dzięki temu możemy dopasować treści maksymalnie do Twoich potrzeb. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików. Potrzebne informacje znajdziesz w zakładce pliki cookies.
